மூன்றெழுத்து பயம்...

பதிவைத் தாண்டி பஸ்ஸிலும் கவிஞர்களின் ஆதிக்கம் நாளுக்கு நாள் அதிகமாகிக்கொண்டே போகிறது. இவ்வேளையில் கவிதையைப் புரிந்துக்கொள்வதும், எண்ணங்களை கவிதையாய் வடிப்பதும் எப்படி என தெரிந்துக்கொள்வது மிகவும் அவசியமாகிறது (ஆமாம். எத்தனை நாள்தான் புரியற மாதிரியே சீன் போடறது). முதலில் கவிதை என்றால் என்ன என்று பார்ப்போம். கவிதை ஒன்றும் பெரிய கம்பசூத்திரம் அல்ல (அப்படியா?). எழுதுவது எளிது (பார்றா). புரிந்துக்கொள்வது அதை விட எளிது (மறுபடியும் பார்றா). தினம் எவ்வளவோ விஷயங்களை பார்க்கிறோம். சில விஷயங்கள் நம்மை பாதிக்கின்றன (நீ எழுதுற பதிவு மாதிரின்னு யாராவது சொன்னீங்க பிச்சு பிச்சு). அதை வார்த்தைகளாய் விவரிக்கும்போது கவிதை பிறக்கிறது (டேட் ஆஃப் பர்த் நோட் பண்ணிக்கனும்).

கவிதை எழுதுவதற்கும் சரி. புரிந்துக்கொள்ளவும் சரி. முக்கியமாய் தேவைப்படும் ஒன்று. எனக்கு எல்லாம் தெரியும் என்ற நினைப்பு. இப்பப் பாருங்க. நீங்க ஒரு கவிதை படிக்கறீங்க (படிச்சு முடிச்சதும் பாயப் பிராண்டாம இருந்தீங்கன்னா நீங்க பெரிய கவுஞ்சரா வருவீங்க). அந்த கவிதைக்கு இதுதான் அர்த்தம்ன்னு பின்னூட்டம் போடறீங்க. ஆனா அத எழுதினவரு “அடேய் வெண்ண. உண்மையான அர்த்தம் வேறுடா”ன்னு சொன்னார்னா என்ன பண்ணுவீங்க? அசட்டுத்தனமா அப்படியான்னு கேக்கப்பிடாது. இந்தக் கவிதையை இப்படியும் பொருள்படுத்தலாம்ன்னு எல்லாம் தெரிஞ்ச ஏகாம்பரம் மாதிரி அடிச்சு விடனும். இன்னும் கொஞ்சம் துணிஞ்சு இந்த அர்த்தம்தான் சரின்னு ஸ்ட்ராங்கா அடிக்கனும். ஒரு படி மேலே போய் என்னய்யா விளக்குறே? என்ன எழுதறோம்னே தெரியாமல் எழுதலன்னு யார் அழுதான்னு கேக்கனும். இப்ப எழுதின பார்ட்டி கொஞ்சம் பம்மும். நிஜமாகவே இவனுக்கு புத்தி இருக்கோன்னு நினைக்கும். அப்படி ஒரு நினைப்பை உண்டு பண்றதே பெரும் வெற்றிதான். இப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமா டெவலப் ஆகி கவிதை விமர்சகர்ன்னு பெரிய பேர் வாங்கிடலாம்.

இப்ப சாம்பிளுக்கு வேப்பம்பூ உதிரும் வாசல்கள் அப்படிங்கற கவிதையை எடுத்துக்கிட்டு பிரிச்சு மேயலாம்.

யாருமற்ற நிலையங்களில்
எனக்கான இரயில்கள்
வருமுன்பே சென்று விடுகின்றன
இதுவரை சென்றேயிராத
சில நகரங்களின் வீதிகளில்
மிதிவண்டியிலிருந்து விழுகிறேன்
முற்றத்துச் சருகுகளின் தனிமை மீது
இளநீல வண்ணங்கொண்ட
மாடியிலிருந்து குதிக்கிறேன்
கனவுகளை அறியுங்கள் என்ற
புத்தகத்தின் பக்கங்கள் கிழிந்து
காற்றில் பறக்கின்றன
கனவுகளில் எப்போது(ம்) வரும்
வேப்பம்பூ உதிரும் வாசல்கள்

இது ஒரு கவிதை (சாமி சத்தியமா நான் எழுதல). இப்ப நம்ம லைன் பை லைன் விளக்கம் பார்க்கலாமா (கோணார் நோட்ஸ் கம்பெனில வேலை காலியா இருக்கா?).
\\எனக்கான இரயில்கள்
வருமுன்பே சென்று விடுகின்றன\\
கவுஞ்சருக்கு (இந்தக் கவிதையின் நாயகன்/யகி) பங்குசுவாலிட்டி கிடையாது. ஏன்? ஆயிரம் காரணங்கள் இருக்கலாம். தூங்குமூஞ்சி, சோம்பேறி எனப் பல. ஒரு சிலவற்றை நீங்கள் யூகித்தாலும் போதுமானது.

\\இதுவரை சென்றேயிராத
சில நகரங்களின் வீதிகளில்
மிதிவண்டியிலிருந்து விழுகிறேன்\\

சைக்கிளில் கூட ஃபுட்போர்ட் அடிக்க முடியும்ங்கற மிகப்பெரிய கண்டுபிடிப்பை ரொம்ப சாதாரணமா சொல்றாங்க கவுஞ்சர். இந்த மாதிரி கண்டுபிடிப்புகளைக் கண்டுக்க தவற வேண்டாம்.

\\முற்றத்துச் சருகுகளின் தனிமை மீது
இளநீல வண்ணங்கொண்ட
மாடியிலிருந்து குதிக்கிறேன்\\

உயரம் கம்மியாய் வைத்து கட்டப்படும் சுவர்களால் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமல்ல பெரியவர்களுக்கு ஆபத்துதான் என்ற சமூக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்த முயல்கிறார் கவுஞ்சர்.

\\கனவுகளை அறியுங்கள் என்ற
புத்தகத்தின் பக்கங்கள் கிழிந்து
காற்றில் பறக்கின்றன\\

புத்தகத்தைப் பார்த்தாலே கிழித்து பார்சல் கட்ட நினைக்கும் மளிகைக் கடை ஆளை கண் முன் நிறுத்துகிறார் கவுஞ்சர்.

\\கனவுகளில் எப்போது(ம்) வரும்
வேப்பம்பூ உதிரும் வாசல்கள்\\

ஆடியில் மட்டுமல்ல எப்போதும் ஏழைகளுக்கு கூழாவது கிடைக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையை வேப்பமரத்தை குறியீடாக்கி வெளிப்படுத்துகிறார்.

இந்தக் கவிதைக்கு வேறு அர்த்தங்களும் வரவேற்கப்படுகின்றன். இம்மாதிரி வரிகளை மட்டுமல்லாமல் வரிகளுக்கிடையேயும் படிக்க வேண்டும். சிறந்த விமர்சகர் ஆகிவிடலாம். அடுத்த பதிவில் அசத்தலாய் (முக்கியமாய் அடுத்தவருக்குப் புரியாத மாதிரி) கவிதை எழுதுவது எப்படி என பார்க்கலாம்.