என்னா வில்லத்தனம்?

ஆனந்த தாண்டவம் படத்திலிருந்த கனா காண்கிறேன் பாட்டைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தோம். தீடிரென்று அப்பா "ஏய் இந்தப் பாட்டுல ராமாயணத்தை உல்டா பண்ணிருக்காண்டி" என்றார்.
"உல்டா பண்ணலப்பா. அதே கான்சப்ட் தான்ப்பா"
"இல்லடி அதுல ராமர் தான் வில்லை உடைப்பார். இந்தப் பாட்டுல அனுமார் இல்ல வில்லை உடைக்கிறார்".
வீட்டில் சிரிப்பு சத்தம் அடங்க ரொம்ப நேரம் ஆயிற்று.
********

குலதெய்வம் கோவிலுக்குப் போய் நான்கு வருடங்களாகிவிட்டது. வருடா வருடம் ஏதாவது ஒரு தடங்கல் வந்துக்கொண்டேயிருக்கிறது. கோவிலில் இருக்கும் உரல்களில் மாவிடித்து அதில் விளக்கு செய்து அம்மனுக்குப் படைப்பது வழக்கம். எனக்கு நினைவு தெரிந்து பெரியம்மா, அம்மா, அத்தை என எல்லாரும் கர்ம சிரத்தையாக அதை செய்ய, நான் அண்ணாக்களெல்லாம் பொழுதுபோக்க உலக்கையடிப்போம். இந்த முறை பெரியம்மாவால் முடியாததால் வேறு சிலர் மூலம் அரிசி இடித்ததாக அண்ணா சொன்னார். காசு கொடுத்தால் கோவிலில் இருக்கும் பெண்கள் சிலரே மாவிடித்து தருவதாக சொன்னார். இங்கயும் அவுட்சோர்சிங்?
**********

குரூப்பாக தாம்பரத்திலுள்ள அடையார் ஆனந்த பவன் ரெஸ்டாரெண்ட் சென்றிருந்தோம். கடைசியாக எல்லோரும் கேட்டிருந்த பாதாம் மில்க் வந்தது. ஆர்வமாக கிளாஸை எடுத்த அண்ணா ஸ்ட்ரா வழியாக குடிக்க முயற்சித்து "என்னாடா ஸ்ட்ரா குடுத்திருக்காங்க. வரவே மாட்டேங்கது." என சலித்துக் கொண்டே சர்வரை அழைக்க முற்பட்டார். அதற்கு மேல் அடக்கமுடியாமல் நாங்கள் அனைவரும் வெடித்து சிரிக்க ஆரம்பித்துவிட்டோம். எங்கள் சிரிப்பிற்கு காரணம் புரியாமல் முழித்துக்கொண்டிருந்தவரின் தலையில் தட்டி, கிளாசில் இருப்பது ஸ்ட்ரா இல்ல. பிளாஸ்டிக் ஸ்பூன் என்றதும் அசடு வழிந்தார். கண்ணில் நீர் வர புரையேற சிரித்தோம்.
*********

வரும் 15ஆம் தேதியிலிருந்து ஜூனியரை ப்ளே ஸ்கூல் அனுப்பலாமென்றிருக்கோம். காலை 9 முதல் 11 மணி வரை தினமும் இரண்டு மணி நேரம். வீட்டிலிருந்து 5 நிமிடம் நடந்தால் பள்ளி. ரகுவுக்கு காலை அவனோடு விளையாடுவது மிஸ்ஸாகுமேங்கற கவலை. எனக்கோ காலையில் ஜூனியரை எழுப்பி, உணவுகொடுத்து பள்ளிக்கு அனுப்ப வேண்டுமேங்கற கவலை. ப்ளே ஸ்கூலுக்கேவா? Miles to go:)
**********

சில வாரங்களுக்கு முன்பு காலை 8 மணியளவில் வீட்டிற்க்கு விருந்தினர்கள் முன்னறிவிப்பு ஏதுமின்றி வந்துவிட்டார்கள். அது நொல்லை, இது நொட்டை என ஒரே அதிகாரம். அத்தோடில்லாமல் எங்கள் லைஃப்ஸ்டைலை வேறு குறை சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்கள். வீடு முழுக்க பொருட்கள் இரைந்துகிடக்கிறது என சலிப்பு வேறு. 2 வயது வாலு வீட்டில் இருக்கும்போது கிச்சனே ஹாலில் தான் இருக்கும்:) அழகாய் அடுக்கி வைத்திருக்க நானென்ன மியூசியமா நடத்தறேன் (அமித்து அம்மா குழந்தையிருக்கும் வீடு என்றொரு பதிவெழுதியிருந்தார். அதுதான் நினைவுக்கு வந்தது). பொங்கி வந்த கோபத்தை கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு அவர்களை முடிந்த அளவு உபசரித்து அனுப்பி வைத்தோம். நினைத்த மாதிரியே மேலிடத்தில் பத்தவைத்துவிட்டார்கள். மேலிடம் அதைப் பெரிதாக கண்டுகொள்ளாமல் எனக்கு சப்போர்ட் செய்ததில் மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. வந்தோமா, சாப்டோமான்னு கிளம்பாமா என்னா வில்லத்தனம்.
*********