வெண்ணிலா கபடி குழு

சனிக்கிழமை காலை தாம்பரத்திலிருந்து மதுராந்தகம். மாலை குடும்பத்தோடு வேடந்தாங்கல்(சீக்கிரமே பதிவா வருது:)). அன்றிரவு இரவுக் காட்சி நான் கடவுள். மறுநாள் விடியற்காலை நண்பனின் கல்யாணம் வேலூரில். கல்யாணம் முடிந்து உடனே மதுராந்தகம் ரிடர்ன்(காலை கல்யாண் வீட்டில் சாப்பிடக்கூட இல்லை. முரளிக்கண்ணனுக்கு சந்தோஷமா இருக்கும்). 12.30 மணிக்கு வந்தவுடனே அம்மா சமையலை ரசிச்சு சாப்பிட முடியாமல் அவசர அவசரமாக அள்ளி முழுங்கி, ஜூனியரை தூங்க வைத்துவிட்டு வெண்ணிலா கபடி குழு மேட்னி.

2.30 மணி நேரப் படத்தில் மதுரையில் நடக்கும் கபடி போட்டிகள் (சுமார் 45 நிமிடங்கள்) மட்டுமே பார்க்கும்படி இருக்கிறது. முதல் பாதியில் வரும் அழுத்தமில்லாத காதல் காட்சிகள் தாக்கத்தை ஏற்படுத்த தவறிவிடுகின்றன. BGM நல்லாருந்தது. சரண்யாவையும், கிஷோரையும் தவிர அத்தனைப் பேரும் புதுமுகங்கள். கிஷோர் முறைப்பும், விறைப்பும் காட்டும் கபடிக் கோச்சாக வந்து பட்டையைக் கிளப்புகிறார். சிலம்பாட்டம் மாதிரியான சொம்பை படங்களை தவிர்த்தால் ரகுவரன்/நாசர் போல் வரலாம். அப்புக்குட்டியும், பரோட்டா சாப்பிடுபவர் கேரக்டரும் சூப்பர். அதிலும் மைதானத்தில் வந்து அப்புக்குட்டி "டேய் நமக்கும் 11 ஆடியன்ஸ் இருக்காங்கடே" எனும்போது ஹாஹாஹா. பிற்பாதி லகான், சக்தே இந்தியா வகையறா என்றாலும் சுவாரசியமாகவே இருக்கிறது. அவர்கள் கபடி ஆடும்போது நம் மீது கூட புழுதி படர்வது போல் perfect gaming. பிற்பாதியைப் போலவே முற்பாதியிலும் கொஞ்சம் விறுவிறுப்புக் கூட்டியிருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும்.

இந்த வருஷம் நான் பார்த்த படங்களிலிருந்து கத்துகிட்ட பாடம்:

1. குமுதம்/ஆனந்த விகடன், பிளாக் விமர்சனங்களை நம்பி படத்துக்கு போகவே கூடாது.
2. எவ்வளவு பெரிய ஜாம்பவானின் படமாகட்டும் எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாம போகணும்.
3. முக்கியமா இந்த சலசலப்புக்கெல்லாம் பயந்து படம் பார்க்காம இருக்கக்கூடாது. இல்லைன்னா ஒரே நாள் ரெண்டு பதிவு போட முடியுமா? அடாது மழை பெய்தாலும் விடாது படம் பார்க்கப்படும்:)